27. „Dąb Wolności” na Placu Wolności w Nieporęcie
Z przekazu mieszkańców wiemy, że w listopadzie
1918 roku, na pamiątkę odzyskania
przez Polskę niepodległości, mieszkańcy
Nieporętu posadzili młody dąb, który się nie przyjął. Prawdopodobnie 19 marca 1936
roku, w dniu imienin Józefa, co łączono
z postacią Józefa Piłsudskiego, posadzony
został drugi dąb. Warto dodać, że był to dąb
czerwony, który nie jest gatunkiem naturalnie
występującym na naszym terenie.
Chrzestnymi dębu byli przedstawiciele szkoły podstawowej w Nieporęcie: Zofia Turkot (z domu Powała) i Aleksander Kawka oraz ze starszego pokolenia – Józef Wróbel i Józef Pietrzak. W uroczystości poświęcenia drzewa przez ks. Ludwika Kowieskiego brała udział kompania Wojska Polskiego.
W nocy, z 10 na 11 listopada 1943 roku, żołnierze Armii Krajowej z Nieporętu zamocowali na ogrodzeniu wokół dębu, na znak oporu wobec okupanta hitlerowskiego, biało- czerwone chorągiewki oraz emblematy Polski Walczącej i godło Orła Białego. Drzewo przetrwało zawieruchę wojenną i do dnia dzisiejszego rośnie na Placu Wolności.
Chrzestnymi dębu byli przedstawiciele szkoły podstawowej w Nieporęcie: Zofia Turkot (z domu Powała) i Aleksander Kawka oraz ze starszego pokolenia – Józef Wróbel i Józef Pietrzak. W uroczystości poświęcenia drzewa przez ks. Ludwika Kowieskiego brała udział kompania Wojska Polskiego.
W nocy, z 10 na 11 listopada 1943 roku, żołnierze Armii Krajowej z Nieporętu zamocowali na ogrodzeniu wokół dębu, na znak oporu wobec okupanta hitlerowskiego, biało- czerwone chorągiewki oraz emblematy Polski Walczącej i godło Orła Białego. Drzewo przetrwało zawieruchę wojenną i do dnia dzisiejszego rośnie na Placu Wolności.