Barokowy kościół w Nieporęcie jest jednym z cenniejszych zabytków w powiecie legionowskim. Świątynię wzniesiono w latach 1661-1667. W 1661 r. Sejm Koronny przyjął uchwałę zatwierdzającą wolę króla Jana II Kazimierza Wazy dotyczącą budowy kościoła jako wotum dziękczynnego po wojnie ze Szwecją.
We wnętrzu świątyni znajduje się tablica poświęcona żołnierzom III Batalionu Armii Krajowej z Nieporętu, którzy polegli, zmarli i zaginęli w walkach o niepodległość Polski w latach 1939–1945. Batalion ten wchodził w skład I Rejonu (pułku) „Marianowo-Brzozów” VII Obwodu „Obroża” AK. Jego dowódcą był por. Bronisław Tokaj ps. Bogdan. Batalion składał się z 3 kompanii (łącznie 14 plutonów) oraz wydzielonego Oddziału Dywersji Bojowej. Teren działania batalionu to: Olszewnica, Wieliszew, Zegrze Południowe, Nieporęt, Białobrzegi, Rembelszczyzna, Stanisławów, Izabelin oraz - po drugiej stronie Narwi - Zegrze i Serock (10. kompania).
Najważniejsze akcje bojowe:
- 30 lipca 1944 r. – oddział pod dowództwem ppor. Zygmunta Mireckiego ps. Zim wyzwolił jeńców radzieckich z obozu w Beniaminowie, gdzie według danych wywiadu AK przetrzymywano w nieludzkich warunkach około 3800 więźniów;
- około 10 sierpnia 1944 r. – atak na niemieckie składy paliwowe pod Dąbkowizną;
- w nocy z 14 na 15 sierpnia 1944 r. – oddział nieporęcki por. Konstantego Radziwiłła ps. Korab, wzmocniony żołnierzami ze Skrzeszewa i Wieliszewa, zaatakował w Annopolu niemiecką, ostrzeliwującą Warszawę, baterię artylerii ciężkiej. Niemcy ponieśli znaczne straty w ludziach i sprzęcie. 19 sierpnia oddział por. Koraba został otoczony przez Niemców, większość jego żołnierzy pojmano i rozstrzelano. Porucznik Konstanty Radziwiłł - więziony i torturowany - został zamordowany 14 września.