Po zakończeniu 3 sierpnia 1944 r. działań powstańczych na warszawskiej Pradze lasy okolic Jabłonny i Choszczówki stały się miejscem koncentracji oczekujących na przeprawę na lewy brzeg Wisły oddziałów praskich AK. Akcję koordynowało dowództwo I Rejonu Legionowo „Marianowo-Brzozów”. Przerzutów dokonywano w różnych punktach Wisły, od Jabłonny do Tarchomina. Ocenia się, że z samego tylko Obwodu Praga AK w sierpniu 1944 r. przeprawiło się do Puszczy Kampinoskiej ok. 280 żołnierzy.
W ostatniej dużej przeprawie na drugi brzeg rzeki wziął udział batalion por. Bolesława Szymkiewicza „Znicza” złożony z ok. 200 żołnierzy I Rejonu Legionowo oraz 20-osobowy oddział por. Stanisława Karolewskiego „Lechity” ze Zgrupowania 1670. V Rejonu Obwodu Praga. Organizacją tej przeprawy zajął się ppor. Stefan Ziembiński „Soplica” z II Batalionu Jabłonna. Trasę przemarszu opracowała łączniczka „Soplicy” Krystyna Lachowska-Stachowiak „Magdalena”.
Wieczorem, 6 września 1944 r. ochotnicy przeprawy do Puszczy Kampinoskiej zebrali się na brzegu Wisły, na wysokości pierwszych domów Kępy Tarchomińskiej od strony Jabłonny. Około północy okazało się, że łodzie, które miały służyć do przepłynięcia Wisły, zostały zniszczone przez Niemców. Batalion skierował się na znajdujący się dalej na południe zapasowy punkt przerzutowy.
Na wysokości Burakowa oddział przeprawił się przez bród i znalazł schronienie na wyspie pośrodku Wisły. Skryci w wiklinowych zaroślach powstańcy cały dzień 7 września oczekiwali na przybycie nowych łodzi. Musieli przy tym zachować czujność i ciszę, gdyż w dzień Niemcy patrolowali pobliskie brzegi. Łodzie przybyły dopiero po zmroku. Do Puszczy Kampinoskiej batalion dotarł 8 września 1944 r.