O świetności słynnego niegdyś pałacu Poniatowskich w Górze przypominają XVIII-wieczne ruiny. Budowla została wzniesiona około 1780 r. dla księcia Stanisława Poniatowskiego (1754–1833). Posiadał on rozległe dobra w widłach Wisły i Narwi (Góra, Okunin, Nowy Dwór, Modlin, Janówek, Krubin i Olszewnica). Pod wpływem Józefa Wybickiego (1747–1822), który zarządzał jego tutejszymi majątkami, podjął odważną jak na ówczesne czasy decyzję. 20 sierpnia 1778 r. uwłaszczył i zwolnił z pańszczyzny część mieszkających tu włościan. Była to druga w Rzeczpospolitej, a pierwsza na ziemiach Korony, taka reforma.
W 1795 r. majątek Góra odkupił szambelan królewski, prezes Senatu Księstwa Warszawskiego Ludwik Szymon Gutakowski. Jako prezes Towarzystwa Gospodarczo-Rolnego prowadził w Górze nowoczesne gospodarstwo rolne.
Kolejnym właścicielem był hr. Wacław Gutakowski (1790−1882), oficer armii Księstwa Warszawskiego, który odbył kampanię 1809 r. i 1812−1813. W 1811 r. był oficerem w sztabie ks. J. Poniatowskiego, w lutym 1813 r. awansował do stopnia pułkownika w 13. Pułku Huzarów.
Wiek XX nie był szczęśliwy dla pałacu w Górze. Sąsiedztwo twierdzy Modlin i fortów w Janówku naraziło go na zbombardowanie w 1915 roku. W okresie międzywojennym w odbudowanym i odrestaurowanym budynku pałacu działała Szkoła Rolnicza Żeńska. Niestety podczas II Wojny Światowej pałac spłonął i nie został odbudowany. Pokaźnych rozmiarów budowla nie oparła się upływowi czasu i systematycznej dewastacji w czasach powojennych.