Na zakwaterowanie oficerów Legionów Polskich internowanych latem 1917 r. po kryzysie przysięgowym przeznaczono 6 murowanych budynków w koszarach w Beniaminowie (dziś Białobrzegi). Obecny dojazd do osiedla w Białobrzegach pokrywa się z główną drogą i bramą obozu dla internowanych legionistów. Obóz początkowo nie był ogrodzony. W późniejszym okresie otoczono go płotem o wysokości 2 m z drutu kolczastego zawieszonego na drewnianych palach. Obozu strzegł niemiecki pododdział wartowniczy złożony z jednego oficera, jednego podoficera i 20-tu wartowników pełniących służbę na 4 posterunkach (1 przy bramie i 3 przy ogrodzeniu).
Budynki, w których internowano oficerów polskich, po II wojnie światowej nadbudowano o jedno piętro i otynkowano, ale noszą wiele cech charakterystycznych dla carskiego budownictwa garnizonowego. Wyróżnia je ława fundamentowa z granitowych bloków, półokrągłe nadłucza nad otworami okiennymi, a także narożne boniowanie. W budynku nr 13, na którym zawieszono pamiątkową tablicę, funkcjonowała niemiecka komenda obozu. Tu urzędowali komendanci, m.in. kpt. Cleinow i ppor. Ebner. W budynku obok, dziś nr 17, mieściła się redakcja słynnego „Biuletynu Beniaminowskiego”, czasopisma redagowanego przez internowanego legionistę ppor. Romana Starzyńskiego, w latach 30. XX w. dyrektora naczelnego Polskiego Radia. W gmachu zajmowanym obecnie przez Przedszkole nr 32, od 22 lipca 1917 r. do 27 marca 1918 r., był internowany kpt. lekarz Felicjan Sławoj Składkowski – późniejszy generał dywizji, prezes Rady Ministrów w latach 1936−1939.