Wojskowy cmentarz prawosławny władze carskie założyły w 1902 r. przy linii kolejowej do twierdzy Zegrze. Z najdawniejszych lat funkcjonowania cmentarza możemy spotkać dziś betonowe prawosławne krzyże, granitowe kolumny i głazy z datami 1902, 1908. Na szczególną uwagę zasługuje pomnik wystawiony carskiemu oficerowi S. I. Stasjukowi. Napis wyryty w języku rosyjskim informuje, że: 9 marca 1915 roku porucznik 8 Turkiestańskiego Pułku Strzelców im. gen. adiutanta von Kaufmana, Sergiej Iwanowicz Stasjuk zmarł od ran poniesionych 11 lutego w bitwie z Niemcami we wsi Wola Wierzbowska powiatu przasnyskiego guberni płockiej. Na wieliszewskim cmentarzu pochowano także rodziny wojskowych i urzędników. Przypomina o tym zdewastowany nagrobek Zofii Michajłowny Brzeskiej, zmarłej w wieku 27 lat w 1904 r.
Po I wojnie światowej cmentarz służył polskim garnizonom w Zegrzu i Legionowie, a także miejscowej ludności. Z tego okresu pochodzi nagrobek z inskrypcją: Tadeusz Szczepański, kapral 2-go Pułku Saperów Kolejowych. Zmarł śmiercią tragiczną 15 sierpnia 1927 r. Ukochanemu Synowi – Rodzice.
Na cmentarzu, co roku w dzień zaduszny, wojskowi wygłaszali uroczysty apel poległych.
Szczególnie przejmujące są mogiły dziecięce z lat 30. XX w., głównie dzieci żołnierzy zawodowych z 2. Batalionu Mostów Kolejowych i 2. Batalionu Balonowego. W 1934 r. część prochów z Wieliszewa przeniesiono na nowo utworzony, legionowski cmentarz parafialny. Jesienią 1944 r. cmentarz znajdował się na linii frontu radziecko -niemieckiego. Niezwykle ciężkie walki w tej okolicy przyczyniły się do poważnego uszkodzenia większości nagrobków.